Mechelse Kaat Ureel maakt droom waar: van eerste Ironman in Kopenhagen naar WK in Hawaï

© Anneleen Steurs (links) en Kaat Ureel (rechts) hielden de Mechelse eer hoog op het WK

De 30-jarige Kaat Ureel uit Mechelen beleefde begin oktober iets waar veel triatleten enkel van durven dromen. Ze stond aan de start van het WK Ironman in Kona, Hawaï. Samen met stadgenote Anneleen Steurs, eveneens lid van SP&O Triatlon Team Mechelen, trotseerde ze de iconische hitte, golven en lavavelden van het triatlonmekka.

Voor Kaat was een Ironman een nieuw hoofdstuk. In augustus nam de Mechelse triatlete voor het eerst deel aan een volledige Ironman, in Kopenhagen. Wat bedoeld was als een sportieve uitdaging, kreeg plots een sprookjesachtige wending. “Na de finish kreeg ik de uitnodiging om naar Hawaï te gaan. Een droom die uitkomt, vertelt Kaat. Dat is iets waar je als kind van droomt, maar dat het dan echt gebeurt, en nog na mijn eerste Ironman, is gewoon uniek.”

Oorspronkelijk stond ze ingeschreven voor de marathon van Chicago, waarvoor ze haar vlucht al had geboekt. “Gelukkig kon ik die omboeken naar Hawaï,” lacht ze. “Dat was geen moeilijke keuze.”

© Kaat Ureel

De Ironman World Championship in Kona is de meest mythische triatlonwedstrijd ter wereld. De deelnemers leggen 3,8 kilometer zwemmen, 180 kilometer fietsen en 42,2 kilometer lopen af, allemaal in de verschroeiende hitte van Hawaï. Het parcours is legendarisch en meedogenloos. Het zwemmen vindt plaats in de open oceaan van Kailua Bay, waar de hoge golven en de stroming het extra zwaar maken. Tijdens het fietsen trekken de atleten over de Queen Ka‘ahumanu Highway, dwars door het vulkanische landschap met eindeloze lavavelden en windstoten die plots van richting veranderen. De marathon voert de deelnemers over Palani Road en Aliʻi Drive, waar de hitte op het asfalt genadeloos toeslaat. De combinatie van extreme weersomstandigheden en het loodzware parcours maakt van Kona een wedstrijd die niet enkel fysiek, maar vooral mentaal gewonnen wordt.

© Kaat Ureel

Een week voor de grote dag arriveerde Kaat op Hawaï om te wennen aan het klimaat. “De warmte en de vochtigheid zijn echt extreem. Je moet voortdurend drinken en eten om niet stil te vallen,” legt ze uit. De dag van de race begon voor haar met kippenvel. “Het moment dat de profs voorgesteld worden en de massa zich klaarmaakt voor de start… dat was echt magisch.”

Maar al snel sloeg de realiteit toe. “De oceaan was woest. Ik kreeg veel water binnen en kon maar langs één kant ademen. Op een bepaald moment moest ik zelfs even stoppen om te braken. Toch wilde ik absoluut niet opgeven.” Ook het fietsen bleek geen pretje. “De wind op Hawaï is onvoorspelbaar. Dat in combinatie met het golvende parcours. Het was echt 180 kilometer afzien.”

© Kaat Ureel

Tijdens het lopen kreeg Kaat gelukkig steun van de vrijwilligers. “Ze gaven eten, drinken, en vooral heel veel ijs. Zonder hen had ik het niet gehaald. Ik heb zelfs nog een keer moeten overgeven, maar dat deed eigenlijk deugd, ik kon daarna weer verder.”

Na 12 uur, 31 minuten en 50 seconden kwam Kaat over de finish, in het donker, met een zaklamp in de hand. Ze eindigde als 866e van de 1568 deelnemers, een prestatie om trots op te zijn. Ze zwom de 3,8 kilometer in 1 uur, 25 minuten en 32 seconden, fietste vervolgens 6 uur, 25 minuten en 25 seconden en liep de marathon in 4 uur en 16 minuten. “Dat moment aan de finish vergeet ik nooit meer,” vertelt ze met een brede glimlach. “Je hoort de speaker, de muziek, en dan besef je: ik heb het gehaald, ik ben een Ironman in Hawaï. Pure magie.”

Met trots kijkt Kaat terug op haar avontuur. “Het was het zwaarste wat ik ooit gedaan heb, maar ook het mooiste. Dit is echt een ervaring voor het leven.” Samen met Anneleen Steurs bracht ze een stukje Mechelen naar Kona, en zette ze SP&O Triatlon Team Mechelen mooi op de wereldkaart.