Onze Mening: De eigen schaduw

zat 4 Feb 2023

Eerst een waarschuwing vooraf. Of je mag het ook spoiler alert noemen. Dat klinkt wat jonger. Of nieuwerwetser, zo u wil.

Maar die spoiler alert dus: verwacht deze keer geen leutigheden. Het zou wel eens serieus kunnen worden. Voor een keertje moet dat natuurlijk ook kunnen. Het leven is meer dan lachen en grollen alleen.

En toch.

Laten we beginnen met een kleine inkijk in het leven van ondergetekende. Daar is sinds kort een hondje binnengewandeld.

We gaan niet verder uitweiden over dit specifieke hondje. Dat zou ons pas echt te ver leiden. Maar ik weet niet of u, als lezer, vertrouwd bent met de kynologie, de wereld van de honden, zeg maar.

Als u ooit al eens zo’n viervoeter hebt bezig gezien, dan gaat u ongetwijfeld begrijpen wat ik bedoel. Zo’n hond dus, die durft wel eens schrikken van van alles en nog wat.

Van vuurwerk, uiteraard. Vandaar ook de jaarlijkse smeekbede van dierenliefhebbers, zo rond oudjaar, om geen vuurwerk af te schieten. Maar zelfs van de banaalste onnozeligheden durft zo’n beestje al wel eens achteruitdeinzen.

Geloof het of niet, maar bijvoorbeeld ook van zijn eigen spiegelbeeld of schaduw.

Hondenstiel

En dus moest ik afgelopen week verschillende keren aan dat ondeugende hondje van ons denken wanneer ik het Kempense politieke landschap overschouwde. En wat daar allemaal aan het gebeuren is.

Ze zeggen natuurlijk al langer dan vandaag dat de politiek een hondenstiel is. Maar ik ben niet zeker dat ze dit bedoelen wanneer deze uitdrukking wordt gebezigd.

Maar ik kreeg dus onmiddellijk een beeld voor ogen van politici bang van hun eigen schaduw.

’t Is te zeggen. In dit geval is het veeleer de schaduw die de nationale partij over de lokale afdelingen werpt. Die nationale partij lijkt dus meer een vloek dan een zegen.

Jarenlang was CD&V, vroeger CVP, een keurmerk. Een baken van vertrouwen, standvastigheid. De mensen wisten wat ze aan de partij hadden.

En met een trouwe katholieke achterban waarbij moeder de vrouw wel bij de KVLV was, vader misschien bij de middenstand of in het andere geval bij de Boerenbond en de kinderen ongetwijfeld elk weekend naar de Chiro gingen, bleef de Kempen jarenlang een christen-democratisch bastion.

Maar de tijden veranderen. Misschien niet zo snel als Bob Dylan midden jaren 1960 dacht. Maar ze veranderen wel degelijk.

En dus gaat de naam CD&V in gemeenten als Arendonk, Hulshout en Vosselaar op de schop.

Verbreding, verruiming, verjonging heet dat dan. Al wordt links en rechts toch ook toegegeven dat dus de nationale malaise, waarbij de mayonaise ook met een nieuwe voorzitter niet onmiddellijk lijkt te pakken, toch ook wel een rol speelt.

Dat de ooit zo grote en trotse beleidspartij nationaal nog maar amper aan 10% van de stemmen raakt, speelt dus wel degelijk mee. En in die negatieve spiraal willen de lokale partijen niet meegesleurd worden.

Want, ok, in een aantal steden en gemeenten heeft CD&V intussen ook flink moeten inleveren. In andere staat ze nog wel degelijk sterk. En is ze nog de grootste.

En laat dat laatste net nog belangrijker zijn met de gemeenteraadsverkiezingen die er volgend jaar aankomen.

Witter dan wit

Voor de goede orde: zo’n vaandelvlucht is niet het exclusieve voorrecht van CD&V-ers hoor. Niemand wast witter dan wit.

Neem nu de Stadslijst in Mechelen. Dat is al langer een bonte verzameling met onder meer Open VLD en Groen.

Partijen als N-VA of Vlaams Belang hebben zoiets niet nodig, zegt u? Ja, zolang de wind mee zit, loopt iedereen inderdaad achter het vaandel. Maar wat als de wind zou beginnen keren?

N-VA begon er ook pas op zijn eentje aan, toen bleek dat ze een kartel niet meer nodig hadden. En in Westerlo bijvoorbeeld keerden Vlaamse Belangers ook de nationale partij de rug toe, omdat ze vonden dat die naam veeleer een hinderpaal was om de dingen gedaan te krijgen.

Het fenomeen is dus niet nieuw. En ook bij CD&V zelf zijn er die het al hebben voorgedaan. Neem nu in Puurs-Sint-Amands. Daar was het in 2018 ook niet gewoon CD&V, maar werd de naam uitgebreid met ‘Team Koen’.

En misschien zegt dat net wel alles. Draait het bij gemeenteraadsverkiezingen vooral niet om de mensen die het gaan moeten doen? Meer dan nog dan om de partijnaam.

En misschien zou CD&V in de huidige omstandigheden net wel een geuzennaam kunnen zijn. De partij die opkomt voor alle boeren in de Kempen.

Zo’n partij kan het toch niet slecht doen in een streek waar land- en tuinbouw sterk staan.

“What’s in a name?” Benieuwd trouwens of er hier en daar geen partijen zijn die de omgekeerde beweging gaan maken.

Bij Vooruit was de naam SP.A bij vorige verkiezingen ook niet overal even populair bij de lokale afdelingen. Maar nu de grote roerganger op sneakers weer iedereens ‘mateke’ is, liggen de kaarten misschien toch anders, want klinkt de eigen partijnaam plots toch weer sexy.

Zo sexy als politiek maar kan zijn. Sexy en politiek. We hadden toch gezegd dat we het serieus zouden houden.

De hoofdredactie