Onze mening: Hoe sterk is de eenzame actievoerder?

Daar zat ze dan, met rechte rug, midden op de Grote Markt van Mechelen, tegen de stormwind in. Zo probeerde ze haar boodschap duidelijk te maken. Dat al die regeltjes maar niks zijn. Dat die het gezellig samenleven onmogelijk maken.

Ze deed geen vlieg kwaad., onze eenzame actievoerster. Maar ze hoopte wel dat ze als een vlinder een rimpeling kon veroorzaken, die dan misschien uiteindelijk toch tot een stormpje zou kunnen leiden. Een storm die alle mondmaskers zou wegblazen dan. Zoiets ongeveer, haar woorden.

Hoe anders was dan die andere één-mans-actie? Een dag eerder in het station van Mechelen. Daar vond een man het nodig om de Hitlergroet te brengen en viroloog Marc Van Ranst te bedreigen met de gevleugelde woorden: “Ik ga u kapotmaken!” Letterlijk, zijn woorden.

Veel extremer kon het verschil tussen beide acties niet zijn. En toch vertrokken ze vanuit hetzelfde idee: het verzet tegen de vele coronamaatregelen.

En ook de reacties op Facebook toonden in hun extremen net ook een mooie gelijkenis. Nergens ging het over de inhoud of over de boodschap die achter beide acties zat. Maar telkens werd er op de man/vrouw gespeeld .

Was de ene een zweverige geitenwollen sokken hippie? Dan ging het in het andere geval over linkse rakkers en extreem-rechts tuig. De andere beledigingen die over een weer gingen, citeer ik liever niet. Kortom, als volleerde voetballers schopten ze elkaar (verbaal) half dood. Tackles op de man, niet op de bal.  Het toont nog maar eens hoe verdeeld we zijn.

 (On)duidelijkheid

Over 1 ding blijkt er dan weer wel grote eensgezindheid. Er is intussen al zoveel veranderd. We weten het niet meer. En ik moet toegeven: toen gouverneur Cathy Berx afgelopen week de speciale maatregelen voor onze provincie afschafte en aankondigde dat we ons alleen nog aan de federale maatregelen moeten houden, moest ik toch ook eens even opzoeken wat die regels nu precies zijn.

Tijdens verhitte cafédiscussies-  want ja ik beken: ik ga al eens op café - pleit ik graag voor het gezond verstand. En ook al zijn er die daaraan twijfelen, van mezelf vind ik dat ik mijn gezond verstand gebruik. En dus leef ik alle regeltjes keurig na. Dus die cafédiscussies gebeuren nu noodgedwongen aan een tafeltje en niet aan de toog, waar ze eigenlijk wel meer tot hun recht komen. Ik leef de regeltjes na, naar de geest van de wet. En als het me echt beter uitkomt, zelfs ook naar de letter van de wet.

Maar daar zit het hem nu net. Wie weet nog precies wat die letter van de wet tegenwoordig precies zegt? Zonder dokter of advocaat Google in te schakelen uiteraard. Want anders is het valsspelen.

Rood licht

Maar gezond verstand mag natuurlijk niet eigen interpretatie, of erger nog, vrije inspiratie worden. En daarom kunnen de regels maar beter duidelijk zijn. Zonder al te veel losse eindjes, afwijkingen of verschillende, en vooral constant veranderende, kleurencodes.

In het verkeer is het toch ook vrij simpel. Daar mag je ook niet door het rode licht rijden. Of het nu druk of rustig is op de baan. Dag of nacht. Maar we plaatsen natuurlijk ook geen verkeerslichten gewoon op een recht stuk weg.

En daar ligt dan de grote uitdaging voor de start van het nieuwe schooljaar. Terecht maken heel wat leerkrachten zich zorgen wat dat gaat brengen. Want elke juf en meester, mama en papa weet dat begin september de snottebellen vrolijk worden uitgewisseld. Maar hoe gevaarlijk zijn die snottebellen in deze coronatijd?

Het wordt voor onze virologen, epidemiologen, immunologen …, maar ook voor onze pedagogen, economen en uiteraard ook onze politici een moeilijke evenwichtsoefening tussen snel en kordaat ingrijpen en toch voldoende vrijheid en bewegingsruimte laten, wanneer er een nieuwe opstoot van dat virus komt. Het zou nog wel eens een hete herfst met verhitte discussies kunnen worden.   

Want terwijl er tijdens de eerste golf nog een breed draagvlak was en iedereen zich toch zo goed en zo kwaad mogelijk aan de regels hield, kwamen er bij de tweede golf deze zomer – die sommigen trouwens nog altijd in twijfel trekken -  toch meer en meer vragen. En terecht. Want waarom moest zelfs dat mondmasker op als je ging wandelen in de Belse bossen of fietsen langs het Bels Lijntje? Terwijl je daar niemand tegenkwam.

Heldere regels dus, die iedereen begrijpt. En waarvan iedereen het nut inziet. Alleen zo kunnen we veilig de baan op. Bij deze wens ik dan ook iedereen een veilige en gezonde start van het nieuwe schooljaar.

Oh ja, en die cafédiscussies van ons. Die zijn verhit, maar eerlijk. Op de bal, zoals het hoort. En niet op de man. Want anders dreigt onze cafébaas, vanachter zijn mondmasker, dat we geen bier meer krijgen. En dat wil niemand op zijn geweten hebben.

Jeroen Verlooy
hoofdredacteur