Onze mening: Hoe Kon Ik Zo Dom Zijn?

‘Hoe Kon Ik Zo Dom Zijn?” Je hoort het tegenwoordig elke dag op de populaire radiozenders. En het zal binnenkort wellicht de hitlijsten als een Metejoor bestormen. Het lijkt er dan ook op dat dit zowat het nieuwe volkslied van ons land gaat worden. Want hoe konden we zo dom zijn?
Akkoord, hier net over de grens is het al niet veel beter. En ook andere Europese landen zien alle corona-cijfers donkerrood kleuren. “Maar het is niet omdat iemand anders in een put springt, dat je dat zelf ook moet doen,” zei ons moeder vroeger al als we iets hadden fout gedaan. En als ik iets in die voorbije 45 jaar heb geleerd, dan is het wel dat je af en toe toch eens moet luisteren naar je moeder. 
Bovendien is het hier nog wat erger dan in de landen rondom ons en gaan we stilaan richting ‘Bergamo’-toestanden. Ziekenhuizen die de toestroom niet meer aan kunnen, behandelingen moeten uitstellen en zelfs patiënten op de gangen moeten leggen. Was dat niet net wat we wilden vermijden toen we in het voorjaar keihard de handrem aantrokken en in lockdown gingen? Want we wilden toch niet op een muur botsen? Zo ver gingen we het toch niet meer laten komen? En dan is de vraag: hoe konden we zo dom zijn?
In de eerste plaats natuurlijk omdat we eerst nog wat versoepelingen toelieten toen het al de verkeerde kant uitging. We waren een beetje gulzig. Natuurlijk moesten de scholen open. En de winkels en de horeca. En uiteraard wilden we dan ook weer graag naar de sportclub of de jeugdvereniging. En wilden we graag onze vrienden en familie zo veel mogelijk zien. 
Logisch dat we liever luisterden naar de deskundigen die vertelden hoe belangrijk sociale contacten zijn. En dat we ons moeten kunnen amuseren en ontspannen, zeker nu in onzekere tijden. Maar de cijfers gaven toen al aan dat dat geen goed idee was. 

Lotje uit de loterij

Achteraf is het natuurlijk altijd makkelijk. Maar eigenlijk voelden we het toch zelf ook allemaal wel een beetje aan. Terwijl we in het voorjaar misschien wel iemand kenden die iemand kende die het had, lijkt het nu wel of je gewoon het betere lotje uit de loterij hebt getrokken als je het zelf nog niet hebt opgelopen. Overal in je buurt heeft wel iemand het te pakken.
En ook onze politici hadden zelfs de harde cijfers van de virologen niet nodig om aan den lijve te ondervinden hoe hard het virus op dit moment om zich heen slaat in ons land. Vraag het maar bijvoorbeeld aan ex-premier Wilmès. Dus, hoe konden we ze dom zijn?
Want het is toch niet logisch dat voetbalclubs op een bepaald moment in de situatie komen dat ze dan zelf maar (moeten) beslissen dat hun jeugdploegen geen wedstrijden meer spelen. Omdat ze ondervinden dat het niet meer verantwoord is. Zo’n keuzes en beslissingen verwacht je van een regering, welke regering dan ook. Niet van de voorzitter van de lokale voetbalclub, ook al is dat tegenwoordig zeker geen Balthazar Boma meer. 
En ook nu weer waren het burgemeesters die de forcing voerden, om even in Vlaamse wielertermen te vervallen. Met gemeenten als Balen, Dessel, Mol en Retie die afgelopen week de Vlaamse regering voor de keuze stelden: ofwel nemen jullie nu eindelijk de nodige maatregelen ofwel doen we het zelf!   
Of toen er wel beslissingen werden genomen met maatregelen die ooit wel eens zouden ingaan, waren het opnieuw steden en gemeenten, als Berlaar en Mechelen, die vonden dat ze niet konden blijven wachten tot sint-juttemis.

Niemand verantwoordelijk

Aan de andere kant is niet alles enkel en alleen de schuld van de politiek. Natuurlijk moeten onze ministers het kader schetsen en duidelijke maatregelen opstellen. Maar sommige regels kunnen toch moeilijk duidelijker zijn? Je gaat toch geen ziekenhuis binnen, zoals in Mol gebeurde, wanneer je eigenlijk in quarantaine zou moeten zitten omdat je risico loopt dat je besmet bent.
Of wat dan te denken van die Mechelse stadsarbeiders die een feestje organiseerden? En ook hier een collega die lekker komt meevieren terwijl hij in quarantaine hadden moeten zitten. En ze waren helaas niet alleen. Ook in Geel moest de politie een feestje stilleggen afgelopen weekend. 
Van Hoogstraten tot Willebroek schreef de politie nog maar eens tientallen boetes uit voor het niet-naleven van de corona-regels. En dat in een weekend dat alle alarmbellen al oorverdovend afgingen. Hoe kan je zo dom zijn?
Gelukkig maakt justitie klaar en duidelijk een punt met speciale corona-rechtbankzittingen in Mechelen en Turnhout dat we dit soort gedrag niet meer tolereren. Maar intussen is het dan zo ver moeten komen dat we niet anders meer kunnen dan het hele land maar weer op slot te doen. 
Uiteraard waren de cafés en restaurants boos toen zij twee weken geleden moesten sluiten. Waarom moesten zij als enige boeten? Zeker als er geen direct bewijs was dat zij de motor van de verspreiding zijn. En ook bij deze lockdown zullen weer heel wat opmerkingen komen. Maar er zit niets anders meer op. Omdat we onze contacten moeten beperken! 
En daarom waren er eerder al strengere maatregelen nodig. In het voorjaar hadden we nog het excuus dat we de muur niet op ons zagen afkomen. Maar nu zijn we bewust afritten voorbij gereden, omdat die zijweg misschien wat hobbelig zou zijn. Tot er weer niets anders overschoot dan de handrem of keihard op de muur knallen.
Zachte heelmeesters maken nu eenmaal stinkende wonden. Neen, deze is niet van ons moeder. Maar daarom niet minder waar. Toch hoopten we dat we het met een beetje minder ook wel zouden redden. Hoe Konden We Zo Dom Zijn?
En dus zullen onze handelaars weer creatief moeten zijn en moeten proberen om met slimme initiatieven hun winkels toch draaiende te houden. Dus als je nog iets moet bestellen, ga dan voor een keer niet onmiddellijk naar bol.com, maar zoek ook eens of de winkel om de hoek je ook niet kan helpen. Want hé, als zelfs Bruce ‘The Boss’ Springsteen Tony’s Muziekhuis in Geel weet te vinden…

Jeroen Verlooy
hoofdredacteur RTV