Onze mening: Corona verandert alles, corona verandert niets

Corona veranderde alles. Plots leerden we dat een heel ander leven, in en rond ons kot, mogelijk is. We leerden ons netjes aan de regels te houden, thuiswerken, mondmaskers naaien, deeltijds lesgeven en noem maar op. We bleken zelfs zonder café te kunnen leven. En we herontdekten onze fiets.

Gesloten cafés waren fijn voor onze portemonnee. Even dan toch. Maar intussen weten we weer dat dat wekelijkse pintje met de kameraden onbetaalbaar is.

Voor lesgeven ben ik niet in de wieg gelegd. Welgeteld een weekje gedaan. De leerlingen hadden niets geleerd, ik wel: dat ik zo snel mogelijk ander werk moest zoeken. Dus goed dat het onderwijs een plan heeft om de scholen open te houden. Ook bij die gevreesde tweede golf. Zelfs diegene die in februari stilletjes zat te bidden dat de schoolpoorten dicht zouden blijven door dat virus uit China, beseft nu dat zo’n dubbele grote vakantie, met af en toe wat thuislessen, toch ook niet alles is.

Dat we inderhaast zelf mondmaskers moesten naaien, blijft natuurlijk een regelrechte schande. 1 ding moet een regering maar doen: haar inwoners beschermen. De rest zijn ideologische keuzes die even snel kunnen in- als afgevoerd worden. Maar dat ene elementaire lukte dus niet. Maar zelf opnieuw maskers maken, is dus echt niet het plan.

Thuiswerken was voor de ene een zegen. Volledig baas over de eigen agenda. Zonder dat de baas constant over de schouder mee kijkt. En de baas, die zag dat het goed was. En dat het werk gedaan werd. Toch ondervond de andere ook al snel dat werken aan de keukentafel, met 2 bengels om je heen, niet altijd zo vlotjes marcheert. En dat die eindeloze meetings toch niet altijd tijdverlies waren. Praten met je collega’s via het scherm, was toch nog wat anders dan wat roddelen aan de koffiemachine.

En omdat we toch binnen moesten blijven, haalden we dus ook onze fiets weer van stal. Of neen, we zetten hem op 2dehands.be en gingen zelf een nieuwe kopen. De wachtrijen in de fietsenwinkels waren al even lang als aan de rekken met wc-papier in de supermarkt, bij het begin van de lockdown. Niet schrikken als je er nog één wil kopen, dat je moet wachten tot na de zomer, of zelfs volgend jaar.

Fietsers baas

Het inspireerde gemeentebesturen om (al dan niet versneld) fietsstraten in te voeren. Of zelfs een hele fietszone af te bakenen. Bornem is één van de eerste, zo niet de allereerste, kleinere gemeente die het doet. Tot nu toe waren het vooral steden, als Mechelen en Geel. Een knappe en moedige beslissing daar in Klein-Brabant.

De invoering in Geel, eerder deze maand, lokte verdeelde reacties uit. “Zotten!” was maar één van de vele, en meer propere, krachttermen. Al is dat in Geel zelfs niet echt een scheldwoord. Automobilisten vinden het dan ook niet altijd even makkelijk om de voet van het gaspedaal te halen en de fietsers niet voorbij te sjezen. Maar ouders met schoolgaande kinderen kunnen nu wel met een geruster hart hun kroost met de fiets de weg op sturen.  

In Mechelen, waar al meer dan een half jaar fietsers baas zijn in 179 straten, blijkt de fietszone in elk geval al goed ingeburgerd en houden bestuurders zich over het algemeen netjes aan de regels. Behalve als de weg uitnodigt om sneller te rijden.  

Man met een plan

En dus moet zo’n fietszone passen in een breder plan. Waardoor je laat zien dat je het echt goed meent met die fietser. Alleen wat verkeersborden plaatsen en straten schilderen, is niet voldoende. Dan leg je je alleen maar neer bij de regels van de Far West.

Want ook dat is helaas nog al te dikwijls een feit. Fietsers die alle verkeers- en vooral voorrangsregels aan hun laars lappen. En dan heb ik het beslist niet (alleen) over de wielertoeristen. Respect voor de regels geldt niet alleen voor de automobilisten. Maar voor alle weggebruikers.

Maar alles wat de veiligheid kan verhogen, kunnen we alleen maar toejuichen. En dat is, zo weten we ook, de enige echte opdracht van de politiek.

Tenslotte is het natuurlijk de bedoeling dat we straks met zijn allen onze goede voornemens volhouden. En dat we ook in de toekomst de fiets wat meer blijven nemen. Straks, wanneer we toch weer wat vaker op kantoor worden verwacht. Wanneer we de kinderen nog snel aan de schoolpoort moeten afzetten. Wanneer we voor sluitingstijd nog in de gauwte een pak wc-papier moeten gaan kopen in de supermarkt. Straks dus, als ook de zon niet meer zo lekker schijnt. 

Want de vraag blijft of corona echt iets zal veranderen. 

Jeroen Verlooy, hoofdredacteur RTV