Onze Mening: Zwemmen op eigen risico

Water, water ... mijn koninkrijk voor water. Jawel hoor, uw dienaar kent zijn klassiekers wel. Maar als Shakespeare nu nog had geleefd, had hij zijn hoofdpersonage King Richard niet om een paard, maar om water laten vragen.

Alle verkoeling was de afgelopen dagen welkom. Tegelijk leken steden en gemeenten in overdrive te schieten – en dat zorgt dan voor nog wat extra hitte – met hun plannen om zwemwater te voorzien.

Van Bornem en Puurs-Sint-Amands, over Sint-Katelijne-Waver tot Herentals, de zwembadbouwers mogen zich in de handen wrijven. Werk genoeg de komende jaren.

In Geel openden ze na enkele jaren drooglegging dan weer het openluchtbad opnieuw. En uiteraard onderzoeken ze er – net als op veel andere plaatsen – of het water van de stadsvijver proper genoeg is om er zwemmers toe te laten.

Niet dat ze zich er aan de Seine wanen, zo zot zijn ze er nu ook weer niet, maar de waterkwaliteit moet natuurlijk wel een beetje in orde zijn

Een mens kan per slot van rekening niet voorzichtig genoeg zijn.

Veiligheid

Daarmee is het hoge woord eruit: voorzichtigheid. Of veiligheid.

Als we zwemmen in open water willen toelaten - en als ik het zo hoor deze jongste snikhete dagen willen we dat – dan zullen we onze ingebakken angst voor risico’s en accidenten wel met het badwater moeten weggooien.

Net dat botst toch wel met de tijdsgeest van nu. Geen ongeval, geen slachtoffer, geen ramp ... en we moeten tot in het kleinste detail kunnen achterhalen waar het foutging. Wie zijn/haar schuld het was.

Met een simpele “dat was het noodlot’ nemen we geen genoegen meer. Dikwijls terecht. Om ervoor te kunnen zorgen dat dit zich in de toekomst nooit meer kan herhalen.

Als we zwemmen in open water willen toelaten dan zullen we onze ingebakken angst voor risico’s en accidenten wel met het badwater moeten weggooien.

- De hoofdredactie

En hoewel we allemaal heel goed beseffen dat zoiets als nul-risico niet bestaat, is dat net wel wat we blijkbaar allemaal willen bereiken.

Maar met open water zwemmen moeten we dit dus wel overboord durven gooien. Want we kunnen moeilijk aan elke vijver, kanaal of dok, een redder zetten. Er waren er de laatste jaren amper genoeg om alle zwembaden open te houden.

En als we er dan ook nog eens gaan bijbouwen...

Eigen risico

Zwemmen op eigen risico dus. En eerlijk gezegd, ben ik daar niet eens op tegen.

Maar ik kom dan ook nog uit de goeie oude tijd dat we met school om de week gingen zwemmen. Jaja, lang vervlogen tijden zijn dat.

Uw dienaar was zelfs in die tijd nog even bij de zwemclub. Gewoon omdat hij dat plezant vond. Niet in de ijdele hoop om – want dat hebben zwemmers toch - een kathedraal van een lichaam te bouwen. Want dat werd eerder een kapelletje, op de hoek van een straat waar geregeld een auto uit de bocht vliegt.

Maar we drijven af.

Intussen mogen ze al blij zijn als er op school tenminste een paar uren voor zwemlessen wordt uitgetrokken. Zwemmen mag dan nog altijd in het leerplan staan, heel veel tijd gaat er niet meer naartoe.

Omdat het zwembad te veraf ligt. Omdat er te weinig zwembaden zijn, maar daar komt dus binnenkort verandering in. Omdat het te duur is voor scholen. Aan verklaringen geen gebrek.

Feit is dus wel dat kinderen tegenwoordig minder goed kunnen zwemmen. Vraag is dan of dat te rijmen valt met onbewaakte zwemzones. En met onze drang naar veiligheid.

Zoals gezegd, ik heb er geen enkele moeite mee dat we allemaal verantwoordelijk zijn voor de gevolgen van onze eigen daden. Of moeten we dan – naast verkeerslessen, lessen veilig op het internet en wat nog meer - toch maar wat meer tijd maken om onze kinderen te leren zwemmen?

Of is dat dan toch het risico dat we met zijn allen willen en durven nemen?

De hoofdredactie